ភាគទី១
ករណីយកិច្ចរបស់កូនស្រី
គ្រួសារជាឋានសួគ៌របស់ស្រី
គ្រួសារ!
តែកាលណាឮដល់ពាក្យទាំងពីរម៉ាត់នេះស្រីៗច្រើនតែពេបមាត់ហើយចាត់ទុកពាក្យ
នេះដូចជានាំការអ្វីកាចមកឲ្យខ្លួន។ស្រ្តីខ្លះមានគំនិតស៊ីវិឡៃចូលចិត្តសេរីភាពចង់ឲ្យ
មានសិទ្ធិនឹងសភាពស្មើគ្នានឹងបុរស។គ្រាន់តែឃើញគ្រួសារក៏នឹកស្មានថាគ្រួសារជាទី
ធ្វើឲ្យកើតសេចក្តីទុក្ខលំបាកឥតឧបមាដល់ខ្លួន។នារីទាំងឡាយខ្លះបានយល់ឃើញថាតាំង
ពីយូរមកហើយខ្លួនត្រូវស្ថិតក្នុងការហាមឃាត់គឺក្នុងក្របខ័ណ្ឌចង្អៀតចង្អល់នៃជីវភាព
ជាកូនក្រមុំដែលត្រូវធ្វើពលិកម្មនិងអត់ធន់ជានិច្ចផង។សម័យនេះនាងកំពុងតែចង់
ឲ្យរួចផុតពីសេចក្តីពិបាកនៃក្របខ័ណ្ឌជីវភាពជាកូនក្រមុំព្រហ្មចារីហើយបែរទៅជាត្រូវចងជាប់
នឹងគ្រួសារទៀតនោះមិនខុសអ្វីនឹងចំណងមួយដែលគេចងរួចម្តងទៅហើយឥឡូវត្រួវរឹតឲ្យ
វាកាន់តែតឹងថែមទៅទៀតទេ។គួរឲ្យនាងធន់ទ្រាន់មែន។
ក៏ប៉ុន្តែយើយងបានសង្កេតឃើញហើយថាមានស្វាមីនឹងបិតាភាគច្រើនពេញចិត្តតែនាំ
គា្នដើរលេងសើចចោលផ្ទះសម្បែង។នេះហើយជាអំពើនាំឲ្យអន្តរាយដ៏លើសលប់ដល់
យុវជនទាំងឡាយព្រោះបាននាំគ្នាដើរច្រឡំទៅកាន់ផ្លូវទុក្ខទោសដោយមិនដឹងខ្លួនសោះ។
នេះហើយគឺមកពីយុវជនទាំងស្រីទាំងប្រុសតាំងពីតូចមកពុំដែលបានទទួលការអប់រំក្នុង
គ្រួសារតាមរបៀបសម័យថ្មីនេះសោះ។
បុរសតែងពឹងផ្អែកដល់ស្រ្តីខាងការអប់រំក្នុងគ្រួសារជានិច្ច។នរណាយល់បានន័យខ្ពស់
របស់ពាក្យ”គ្រួសារ”ហើយនិងស្គាល់ច្បាស់នូវករណីកិច្ចដ៏ធំរបស់គ្រូសារទើបអាចសុខចិត្ត
ទទួលស្គាល់ថា”និយមមិនត្រូវការដល់គ្រួសារ”នោះជាការប្រព្រឹត្តខុសមែន។
កញ្ញានៅក្នុងគ្រួសារតែងរំពឹងតែលើមាតាបិតានាងត្រូវតាំងចិត្តគោរពប្រតិបត្តិនិងស្រ
លាញ់លោកឲ្យអស់ពីចិត្តហើយត្រូវរក្សាកិរិយាមារយាទឲ្យមូលណិលជាកូនស្រីនៅក្នុងផ្ទះ។
នាងរស់នៅដោយសុខស្រួលក្នុងគ្រួសារគឹគ្មានទីឯណាទេដែលគួរឲ្យនាងបញ្ចេញ
អស់លក្ខណៈស្រស់សប្បាយរីករាយរបស់នាងជាងនៅក្នុងគ្រួសារឡើយ។នាងជាបុប្ផា
មួយដែលផ្សាយក្លិនក្រអូបត្រជាក់ដល់បរិយាកាសនៃគ្រួសារ។ទឹកមុខញញឹមរបស់នាង
នឹងឥរិយាបថទន់ភ្លន់របស់នាងប្រៀបបាននិងខ្យល់រំភើយត្រជាក់ស្រួលដែលអាចរំលាយ
បាត់នូវសេចក្តីព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកទាំងឡាយនៅក្នុងគ្រួសារដែលមានកិច្ចចេញទៅប្រ
យុទ្ធតស៊ូដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ជីវភាពនៃគ្រួសារពេលណាមានទុក្ខព្រួយក្នុងគ្រួសារមាតា
ស្លូតរមែងទន្ទឹងដល់អាការៈដ៏ញញឹមយ៉ាងរីករាយរបស់កូនស្រីជានិច្ច។ថៃ្ងណាមានរឿងឈ្លោះ
ប្រកែកគ្នាក្នុងគ្រួសារសំដីរបស់នាងប្រៀបបាននិងតូរ្យតន្ត្រីយ៍មួយបទយ៉ាងពិរោះដែលញុំាង
ឲ្យកើតបរិយាកាសសុខដុមឡើងវិញ។បើចង់បានសម្រេចដូចេ្នះនាងតោងមានកិរិយាទន់
ភ្លន់ចិត្តល្អហើយស្លាល់សេចក្តីខុសត្រូវផងធម្មតាជាតិជាមនុស្សលោកនរណាក៏មានគុណ
ភាពទាំងបីនេះដែរ។បើប្រសិនជានាងពុំទាន់មានកិរិយាទន់ភ្លន់នៅឡើយនាងត្រូវហាត់
សង្កត់ចិត្តកុំឲ្យខឹងច្រើន។រីឯចិត្តល្អបើនាងគ្មានគប្បីនាងទម្លាប់ចិត្តយូរទៅគង់តែមានជា
មិនខាន។ការដឹងខុសត្រូវកើតមកពីគំនិតចេះគិតគូរនឹងចេះពិចារណា។
កាលណានាងមានអាយុផុតពីបឋមវ័យហើយនាងតែងដើរទៅកាន់ផ្លូវស្វែងរកជោគវាស
នាដូច្នេះត្រូវហាត់បំភ្លេចខ្លួនធ្វើពលិកម្មឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត។តាមធម្មតាកញ្ញាទាំងឡាយ
ពេញចិត្តខាងរកជោគសួស្តីជូនគ្រួសារខ្លួនណាស់ហើយនាងនេះចេះយកកំលាំងនិងចំនេះ
វិជ្ជារបស់នាងមកប្រើដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់គ្រួសារទៀតផង។បើបាត់មុខនាងទាំងអស់គ្នា
នៅក្នុងគ្រួសារនរណាក៏តែងមានសេចក្តីចាប់អារម្មណ៍ថាដូចជាខ្វះចន្លោះអ្វីមួយដែរ។បើ
មាននាងនៅផ្ទះគេមានទឹកមុខរីករាយទាំងអស់។នាងគួរសប្បាយចិត្តទៅពេញចិត្តទៅ។នាង
ដឹងខ្លួនខ្លះទេថានាងជាពិដោរនិងជារស្មីភ្លឺត្រចះនាលំនៅឋានរបស់នាងភ្នែកទាំងគូររបស់នាង
ជាម្លប់ត្រជាក់ដល់មនុស្សដែលមកពីនឿយហត់ព្រោះតែជីវិតនៃគ្រូសារ។មានតែនាងទេ
ដែលអាចបណ្តុះឲ្យមានសេចក្តីសប្បាយរីករាយក្នុងគ្រួសារបាន។សំដីនឹងទឹកមុខញញឹមរបស់
នាងធ្វើឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាស្រើបស្រាលសប្បាយតាមនាងបាន។នាងឃើញទេគ្រួសារតែងពឹង
ផ្អែកលើរូបនាងទាំងអស់ទើបមានជោគសួស្តី។គ្រួសារជាសាលាសរាប់បង្ហាត់បង្ហាញនារីទាំង
ឡាយឲ្យបានទៅជាភរិយាស្លូតនិងជាមាតាប្រកបដោយចិន្តាសប្បុរសឬដោយព្រហ្មចារ្យទៅ
អនាគតកាល។
ស្នេហារវាងម្តាយនឹងកូនស្រី
នារីណាចេះស្រលាញ់មាតាខ្លួនទើបអាចដឹងថាមាតាប្រៀបដូចជាស្នូលនៃគ្រឿងយន្ត។
ដំណើរប្រព្រឹត្តិទៅនៃគ្រឿងយន្តមានទាក់ទងនឹងស្នូនរបស់ខ្លួនយ៉ាងណាមិញកិច្ចការទាំងអស់
នៅក្នុងគ្រួសារក៏មានទាក់ទងនឹងមាតានាងយ៉ាងនោះដែរ។នាងគួរដឹងថាជោគសួស្តីនិងសភា
ពគ្រប់គ្រាន់មិនខ្វះខាតនៅក្នុងគ្រួសាររបស់នាងគឺបានមកដោយសារតែគំនិតរបស់មាតានាង
ទាំងអស់។ព្រោះយើងបានសំគាល់ឃើញថាគ្រួសារទាំងឡាយណាដែលបាត់មាតាច្រើនតែមា
នសភាពច្របូកច្រល់គ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ទេ។នាងគួរគិតដល់គ្រួសារអភ័ពទាំងឡាយដែលត្រូវ
បាត់មាតាឬមួយមាតាត្រូវឈឺធ្ងន់សំរាន្តតែមួយកន្លែងនោះនាងនិងឃើញថាគ្រួសារបែបនេះ
មានសភាពគួរឲ្យសង្វេគណាស់។
ហេតុនេះមាតាម្នាក់ៗត្រូវតែមានសុខភាពឲ្យមាំជានិច្ចដើម្បីបញ្ជាកិច្ចការនៅក្នុងផ្ទះឲ្យមានសភា
ពរីករាយសប្បាយជានិរន្តរ។បើចង់រក្សាសុខភាពដ៏ថ្លៃថ្នូរនេះកូនស្រីដែលធំជាងគេនៅក្នុងគ្រួ
សារពុំត្រូវរំលោភលើសេចស្នេហារបស់មាតាហើយគិតតែពីតែងខ្លួនលេងសើចប្រណាំង
ប្រជែងនឹងមិត្តសម្លាញ់ភ្លេចស្រឡះនៅកិច្ចការដែលត្រូវជួយម្តាយធ្វើការនៅក្នុងផ្ទះនោះទេ។
យុវភាពរបស់នាងកំពុងមានឆន្ទៈកក់ក្តៅកំពុងមានកំលាំងបរិបូណ៌អាចជួយរំលែកបន្ទុកដ៏ធ្ងន់
នៃអម្រែកគ្រួសារដែលបានសង្កត់លើស្មាម្តាយរបស់នាងជាច្រើនឆ្នាំមកនោះបានដោយ
ងាយ។នាងអាចជួយគាំទ្របាននូវសេចក្តីព្រួយបារម្ភគ្រប់បែបដែលអាចបន្ថយសុខភាព
របស់ម្តាយនាងផង។
នារីទាំងឡាយដែលចេះគិតគួរប្រព្រឹត្តដូច្នេះណាស់។ក៏ប៉ុន្តែធម្មតាតើយើងបានឃើញ
ដូចម្តេចខ្លះ?យើងច្រើនបានឃើញថាកិច្ចការទាំអម្បាលម៉ាណនៅក្នុងគ្រួសារគ្របសង្កត់តែ
លើខ្លួនមាតាម្នាក់ឯក។ពេលណាក៏ដោយមាតាតែងបំភ្លេចខ្លួនដើម្បីឲ្យគ្រូសារបានគ្រប់
គ្រាន់បរិបូណ៌ជានិច្ច។កាលបើមាតានាងត្រូវនឿយព្រួយដូច្នេះធីតាដែលមានអាយុច្រើន
ជាងគេនៅក្នុងគ្រួសារគួរគប្បីនាងកុំមើលបំណាំឡើយ។
យើងសុំរាប់រៀបទុកជាឧទាហរណ៍ខ្លះអំពីសភាពនៃគ្រួសារដែលគ្នានមនុស្សឈ្នួលបំរើ។
គឹថាមាតាតែងក្រោកពីព្រលឹមហើយមុនគេជានិច្ចដើម្បីរៀបចំពេលអាស្រ័យព្រលឹម។ចុះ
មាតានេះមានកូនស្រីធំហើយម្តេចឡើយនាងនេះពុំចូលចិត្តជួយមាតាក្នុងកិច្ចការនេះផង
ទុកឲ្យលោកសម្រាកសម្រាន្តវិញព្រោះលោកបាននឿយហត់ជាច្រើនណាស់មកហើយនោះ?
បើទុកជានៅក្នុងគ្រួសារមានធនធានធូរចាយយ៉ាងណាក្តីកូនស្រីដែលធំហើយនោះគួរគប្បី
ជំនួសម្តាយខ្លួនក្នុងកិច្ចការមេផ្ទះនេះដែល។
បុត្រីគួរឲ្យស្នេហាតែងចេះគិតថាពេលណាក៏ដោយក៏ខ្លួនត្រូវធ្វើពលិកម្មដើម្បីរក្សាសុខ
ភាពរបស់មាតាហើយនឹងជួយរែកអម្រែកដ៏ធ្ងន់របស់គ្រួសារខ្លួនជានិច្ច។
កញ្ញាគ្មានចិត្តពុំបានគិតដល់កិច្ចដែលមាតានាងបានចិញ្ចឹមបីបាច់រក្សាថែទាំនាងនោះទេ។
នាងពុំចូលចិត្តធ្វើដូចលោកទេពីព្រោះយល់ឃើញថាកិច្ចនោះពិបាកណាស់។
រីឯកញ្ញាដែលបរិបូណ៌ដោយកិរិយានិងមារយាទល្អមានគំនិតខ្ពស់នោះនាងមិនត្រឹម
តែគិតជួយមាតាខាងសម្ភារៈទេនាងនៅមានបេះដូងមួយចង់លើកតំកើងមាតានាងរាល់ពេល
វេលាផង។ប្រសិនបើមាតាបិតាមានបុត្រចេះស្តាប់បង្គាប់ចេះគិតចេះស្រលាញ់ហើយចេះ
ចែករំលែកសេចក្តីព្រួយបារម្ភរបស់លោកនោះលោកមុខជានិងបានធូរចិត្តស្រាលគំនិត
ហើយសប្បាយចិត្តពន់ពេក។នៅគ្រាដែលមានទុក្ខក្នុងគ្រួសារលោកអាចរំលែកទុក្ខនេះទៅឲ្យ
បុត្រលោកខ្លះឬមួយអាចសំដែងទុក្ខជាមួយបុត្រផងក៏សឹងបាន។ចិត្តស្រលាញ់ម្តាយរបស់
នារីទាំងឡាយជាទីបង្អែកមួយខាងផ្លូវចិត្តរបស់ម្តាយនាងដ៏ពិត។
កញ្ញាដែលមានអាយុពី១៦ឆ្នាំឡើងទៅអាចយល់បានច្រើនហើយប៉ុន្តែពុំទាន់ជ្រៅជ្រះ
ទេ។កាលណានាងឃើញមាតាមានទុក្ខព្រួយនាងពុំត្រូវសួរសាកឲ្យដឹងដើមហេតុធ្វើអ្វីទេ។
ការនិយាយស្តីក្នុងពេលនេះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ។នាងគប្បីកាន់សេចក្តីស្ងប់ស្ងៀមនឹងពន្លឺនៃ
ភ្នែកដ៏ថ្លាយង់របស់នាងគឺក្នុងភ្នែកទាំងគូររបស់នាងនេះហើយដែលមាតាអាចរកថ្លែងទុក្ខ
របស់លោកបាន។គឺនៅក្នុងភ្នែកនេះហើយដែលមាតានាងអាចអានបានពាក្យទាំងនេះ
កូនដឹងថាម្តាយពិបាកចិត្តណាស់កូនចង់ទទួលសេចក្តីពិបាកនេះជំនួសម្តាយណាស់កូនចង់
កូនចង់លួងម្តាយណាស់កូនដឹងហើយថាម្តាយពុំគួរមកទទួលសេចក្តីទុក្ខព្រួយដ៏អយុត្តិធម៌
នេះទេម្តាយមានកូនទុកការពារអ្នកម្តាយហើយអ្នកម្តាយកុំព្រួយ………..”បើផ្អែកលើកបេះដូង
កូនបានបែបនេះមាតានាងមុខជាមានកំលាំងវិញជាមិនខាន។ដោយសារចិត្តកតញ្ញូរបស់
នាងមាតានាងអាចឆ្លងផុតពីទុក្ខព្រួយទាំងអម្បាលម៉ាណក្នុងលោកបានយ៉ាងងាយ។
អំពីពេលលំបាកចិត្ត
បើកាលណាក្នុងគ្រួសារមានការរំខានតើកូនស្រីមានករណីកិច្ចអ្វីខ្លះ?នាងត្រួវមាន
វាចាអ្វីទេពុំត្រូវថ្លែងប្រាប់ឲ្យនរណាដឹងឡើយ។កូនស្រីដែលឆ្លាតរមែងមានបញ្ញាកែការ
រខានទាំងឡាយរបស់ម្តាយខ្លួនបាននាងអាចបន្ថយកិរិយាខ្ជៈខ្ជាយរបស់ម្តាយបាន។នៅ
ឳកាសណាក៏ដោយនាក៏អាចបញ្ចេញនូវគុណសម្បតិ្ត”មានសណ្តាប់ចេះសំចៃនិងប្រុងប្រ
យ័ត្ន”បានទាំងអស់។
មាតាខ្លះមានកិរិយាពិបាកការធ្វើអ្វីក៏ដោយក៏ចង់តែរិៈគន់ទាំងអស់។មាតាខ្លះមិនចូល
ចិត្តយល់ព្រមនឹងគំនិតល្អរបស់កូនស្រីផងសោះ។លោកពុំទទួលស្គាល់ដល់សេចក្តីខំប្រឹង
ប្រែងខ្នះខ្នែងរបស់នាងផងឡើយ។ធ្វើដូចម្តេចពុំត្រូវចិត្តលោកទាំងអស់បើទុកជានាងបាន
ធ្វើផ្ចិតផ្ចង់យ៉ាងណាក៏ដោយ។ហេតុនេះចូរនាងចេះគិតពិចារណាកុំយកជាអារម្មណ៍នាំ
ឲ្យបានដល់នូវសេចក្តីពិបាកចិត្តឡើយ។ចូរនាងលួងចិត្តខ្លួនឯងថា”ម្តាយខ្ញុំគ្មានចិត្តបុណ្យ
មែនពិតប៉ុន្តែដោយហេតុមកពីសេចក្តីនឿយហត់វេទនាព្រួយបារម្ភគ្រប់ជំពូកក្នុងជីវិត
របស់លោកបានផ្លាស់ប្តូរចិត្តនឹងកិរិយារបស់លោកឲ្យទៅជាកាចអយុត្តិធម៌ដុច្នេះទៅ
វិញ”។
នាងគួរគិតដល់ករណីកិច្ចដ៏ធ្ងន់ដែលគ្របសង្កត់លើម្តាយនាងជានាយគ្រួសារនោះផង។
ជីវិតរបស់មនុស្សទាំងប៉ុនា្មននៅក្នុងគ្រួសារស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់ម្តាយនាងទាំងអស់។
នៅពេលដែលក្នុងផ្ទះកើតវិបត្តិមិនល្អម្តាយនាងតែងប្រាសចាកកិរិយាស្ងប់ស្ងៀមនឹង
កិរិយាសុភាពរបស់លោកខ្លះជួនកាលបាត់ទាំងយុត្តិធម៌ផងក៏មានដែរ។ពេលដែលមាន
ឈ្លោះប្រកែកជជែកគ្នាកញ្ញាដែលគួរឲ្យយើងស្នេហាគួរឲ្យយើយទន្ទឹងនោះគប្បីឆ្លើយតប
ដោយពិរោះទន់ភ្លន់ជានិច្ចហើយនៅតែជួយធ្វើកិច្ចការឲ្យអស់ពីចិត្តបើទុកជាគ្មាននរណាគេ
មើលឃើញឬសរសើរដល់ការដែលនាងធ្វើនោះក៏ដោយនាងក៏ពុំត្រូវមួម៉ៅរកម្តាយឡើយ។
នាងត្រូវដំកល់គំនិតថា៖”អញខំប្រឹងឲ្យអស់ទំហឹងដើម្បីជួយម្តាយអញខាងការទទួលខុសត្រួវ
លើកិច្ចដ៏ធ្ងន់និងពិបាកនេះព្រោះកិច្ចការនេះធ្វើឲ្យអញរឹតតែសប្បាយចិត្តថែមខ្ពស់ថែម
ថ្កុំថ្កើងថែម”។
ក្នុងទេសកាលខ្លះដែលខុសពីធម្មតាមាតាខ្លះមានរូបល្អឆោមឆើតណាស់ប៉ន្តែកិរិយា
មិនបានមាំមួនត្រឹមត្រូវដល់កូនស្រីខ្លួនទេ។កូនខ្លះមានបំណងចង់រំលឹកម្តាយនាងណាស់
ក៏ប៉ន្តែម្តាយនាងកាលណានឹងសុខចិត្តព្រមស្តាប់នាង?ព្រោះលោកយល់ថាលោកមានអាយុ
ច្រើនជាងស្ទាត់ថ្នឹកគតិលោកជាងនាងលោកពុំត្រូវស្តាប់តាមពាក្យនាងដែលជាកូនក្មេងឡើយ
។ក្នុងពេលនេះនាងកុំបញ្ចេញប្ញត្រួតត្រាឬនិតៀនឡើយ។នាងកុំធ្វើឲ្យម្តាយឃើញការខ្វះ
ចន្លោះរបស់ម្តាយនាងឲ្យសោះ។
បើមានឳកាសគប្បីនាងធ្វើឲ្យម្តាយលៈបង់អាការៈដែលមិនសមរម្យនឹងឋានៈនិងអាយុ
របស់លោកទីបំផុតនឹងកេរ្កិ៍ឈ្មោះដែលជាមាតានៃគ្រួសារមួយនោះផង។
ដើម្បីជៀសវាងកុំឲ្យម្តាយតូចចិត្តបាននាងតែងតែប្រើពាក្យសំដីយ៉ាងគួរសមនឹងឥរិយា
បថទន់ភ្លន់ចំពោះលោកទើបបាន។ទេសៈកាលៈបែបនេះបានចំជាវេទនាចិត្តមែនពុំ
ដឹងជាធ្វើដូចម្តេចទេ។
ក្នុងគ្រួសារខ្លះឪពុត្រូវពិបាកចិត្តមកពីម្តាយចាត់ការពុំបានចំណាប់ចំនួនមកពីគ្មានសណ្តាប់
គ្មានរបៀបរៀបរយត្រឹមត្រូវ។គគុណភាពបែបនេះនាំឲ្យចាយវាយអស់ប្រាក់ទាំងអម្បាល
ម៉ានដែលបានទុកដាក់មកហើយដែលជាផលណនៃកំលាំងនឿយហត់របស់ឪពុកផង។ហេតុ
នេះឪពុករមែងមានសេចក្តីព្រួយបារម្ភពេញបន្ទុកនៅក្នុងចិត្តជាមិនខាន។ហៃកូនស្រីលួង
ឪពុកតែងយត្ន័ណាស់ទើបបាន ។គប្បីនាងគិតឲ្យអស់ដោយបញ្ញាធ្លាតវៃជញ្ជឹងឲ្យអស់ពី
ក្នុងចិត្តដែលស្រលាញ់ឪពុកមកដើម្បីរុំភ្ជិតនូវមុខរបួសដ៏ឈឺចាប់របស់ឪពុកផង។នាងពុំត្រូវ
ជំរាបឲ្យដឹងរឿរ៉ាវអ្វីពីម្តាយឲ្យសោះ។ដើម្បីបន្ថយសេចក្តីលំបាកនៅក្នុងចិត្តរបស់លោកនោះ
នាងត្រូវតែនៅស្ងៀម។បើកាលណាបានឃើញម្តាយនាងប្រព្រឹត្តរំលោភក្នុងគ្រួសារយ៉ាងណា
ក៏ដោយគួរដឹងថានាងពុំមែនជាមនុស្សទទួលបញ្ហាការខុសត្រូវអ្វីទេគ្រាន់តែមានសិទ្ធិជួយ
រែកជួយពុនម្តាយប៉ុណ្តោះហើយចូរនាងជៀសវាងកុំពោលវាចាអ្វីបន្តោសដល់ម្តាយនាងឲ្យ
សោះ។នាងគួរតែតម្រូវកិច្ចការក្នុងផ្ទះឡើងវិញដោយរបៀបស្ងប់ស្ងៀមដើម្បីឲ្យឪពុកបាននឹង
ចិត្តផង។ចូរនាងកុំអួតខ្លួនឲ្យសោះព្រោះបើរឹតតែសំដែងឲ្យឃើញឡើងកាលណារមែង
ធ្វើឲ្យម្តាយនាងកាន់តែតូចចិត្តថែមទៅទៀត។ម្យ៉ាងទៀតបើឪពុកនាងត្អូញត្អែអំពីកិរិយាល្ងង់ខ្លៅ
កាចអាក្រក់អត្តទត្តរបស់ម្តាយនាងនោះនាងគួរថែទាំដល់ឪពុកដោយប្រើឥរិយាបថថ្នាក់ថ្នម
របស់ស្ត្រីដែលបុរសគ្រប់រូបតែងត្រូវការដល់ជានិច្ច។នាងទទួលឪពុកដោយរាកទាក់រីករាយមុខ
មាត់ស្រស់បស់នឹងឬកពាទន់ភ្លន់។នាងខំធ្វើឲ្យមានសេចក្តីកក់ក្តៅសុខដុមក្នុងផ្ទះឡើងវិញ។
ប្រព្រឹត្តបែបនេះឪពុកនាងអាចចែករំលែកសេចក្តីឈឹចាប់ក្នុងចិត្តឲ្យនាងបានខ្លះ។បេះដូងរបស់
នាងជាទីដែលឪពុកនាងអាចប្រគល់អារម្មណ៍របស់លោកបាន។
មានភរិយាខ្លះច្រើនព្រងើយកន្តើយចំពោះកិច្ចការឬមុខរបររបស់ស្វាមីពុំបានសរសើរពុំ
បានលើកទឹកចិត្តពុំបានជួយគិតគូរថែមទាំងបំផ្លិចបំផ្លាញផង។បុរសនេះត្រូវការថ្លែងប្រាប់
នឹងសាសព្ទអំកិច្ចដែលខ្លួនបានធ្វើខាងឧស្សាហកម្មខាងពាណិជ្ជកម្មឬខាងអក្សរសាស្រ្តរបស់
ខ្លួនឲ្យគេស្តាប់។នាងដែលជាកូនស្រីបើដឹងសេចក្តីនេះហើយគួរគប្បីយកឲ្យអស់គំនិតខ្លួន
មកស្តាប់ឪពុកឬពិគ្រោះអំពីរឿងនោះជាមួយលោកដោយសំដែងអាកប្បកិរិយាឲ្យឪពុកយល់
ថាខ្លួនចង់ស្តាប់ចង់ធ្វើសហការនឹងឪពុកដែរព្រោះកិច្ចការរបស់ឪពុកមានប្រយោជន៍ហើយគួរ
ឲ្យជាប់ចិត្តណាស់។ដើម្បីលើកទឹកចិត្តលោកនាងគប្បីសំដែងសេចក្តីប្រាថ្នាសុំឲ្យកិច្ច
ការបស់ឪពុកបានសម្រេចដូចបំណង។ធ្វើយ៉ាងនេះសេចក្តីព្រួយ
កង្វល់របស់ឪពុកនាងអាចធូរស្រាលទៅបានខ្លះជាមិនខាន។
គ្មានរបៀបលួងលោមណាស្មើនឹងសេចក្តីថ្នាក់ថ្នមយ៉ាងឈ្លា
សវៃរបស់នាងទេ។មាននាងហើយដែលឃាត់ឪពុកឲ្យនៅផ្ទះបាន
ដោយមិនចង់ដើរចោលផ្ទះទៅរកកល្យាណមិត្រឯទៀតទេព្រោះ
នៅផ្ទះអផ្សុកគ្មាននរណាគេយល់ខ្លួនសោះ។មានតែនាងទេដែល
យល់នូវចំណង់របស់ឪពុកនាងនាងអាចជូនលោកនូវខ្លឹមសារដ៏
ក្រអូបរបស់ស្ត្រីគឺសេចក្តីស្លូតសុភាពរបស់នាង។នេះហើយគឺ
នាងហាត់ធ្វើជាភរិយាដោយបណ្តុះឲ្យកើតមានសេចក្តីសប្បាយនៅ
ជំវិញខ្លួនធ្វើឲ្យមានពន្លឺភ្លឺត្រចះក្នុងគ្រួសារថៃមទៀត។នាងជាចំ
ណងមួយសម្រាប់ចងរឹតមនុស្សទាំងប៉ុនន្មាននៅក្នុងផ្ទះឲ្យកាន់តែស្និទ្ធ
ស្នាលនឹងគ្នាឡើង។
វត្ថុបំណងស្ងាត់កំបាំងរបស់នាងគឺធ្វើឲ្យបិតានាងបានស្រុះ
ស្រួលនឹងគ្នាវិញ។នាងមិនបាច់លាក់សេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់នាង
ទេ។នាងអាចជំរាបឪពុកម្តាយបានថា៖”កូនពិបាកចិត្តណាស់
ដោយឃើញលោកឪពុកនឹងអ្នកម្តាយពុំបានស្រុះស្រួលនឹងគ្នាដូច្នេះ
។កូនដឹងច្បាស់ថាលោកទាំងពីរស្រលាញ់គ្នាណាស់អាចមានគំនិត
មូលគ្នាបានបើប្រសិនជាលោកចេះអត់ពាក្យអត់សំដីនឹងគ្នាទៅវិញ
ទៅមក។កូនសូមឃាត់លោកត្រឹមនេះ”។បើកាលណាមាន
ឳកាសបាននៅតែជាមួយនិងឪពុកនាងឬបាននៅតែជាមួយម្តាយ
នាងនាងគម្បីអធិប្បាយសាសព្ទអំពីកិរិយាល្អរបស់ម្នាក់ៗជូន
លោកស្តាប់។ធ្វើដូច្នេះយូរៗទៅការជំនាស់និងគ្នារវាងមាតានិង
បិតានាងរមែងសាបសូន្យបាត់ទៅជាមិនខាន។យ៉ាងនេះហើយដែល
មានឈ្មោះថានាងបានបំពេញកិច្ចរក្សាជោគសួស្តីឲ្យគ្រួសារនាង។
នៅមាន(ត)